رستورانی با طراحی داخلی به سبک دهه ۲۰ میلادی و یک کافه با رنگ‌های پاستلی که از تقارن بازیگوشانه فیلم‌های وس اندرسون (Wes Anderson فیلمسازی آمریکاییست که فیلم‌هایش به عجیب بودن و سبک خاص و متمایز بصری و روایی‌شان شناخته می‌شوند) بهره‌‌مند شدهاند، در جدیدترین مطلب ما جای داده شدهاند، که ده غذاخوری با طراحی رترو را در خود گنجانده است.
جزئیات شیک این پروژه‌ها گستره وسیعی از پانل‌های چوبی تیره چوب گیلاس و چراغ‌های دیوارکوب حبابدار (bulbous) گرفته تا استفاده از قرمز روشن مشابه آنچه در رستوران‌های آمریکایی دهه ۵۰ میلادی یافت می‌شود، را دربر می‌گیرد.
در پروژه‌های دیگر، طراحان خصوصیات اصلی طراحی کافه‌ها و رستوران‌ها – مثل تیرهای سقف وینتج یا مبلمان مرمت‌شده – را حفظ کردند تا فضای داخلی رترویی را ایجاد کنند که همچنان مدرن است.
کافه Banacado، سوئد، که توسط استودیو ASKA طراحی شده است.
طراحی داخلی کافه Banacado از فیلم‌های وس اندرسون به همراه عناصر زیبایی کوبا تاثیر گرفته است، که در استکهلم قرار دارد و توسط استودیوی معماری ASKA طراحی شده است.
سبک بصری اندرسون فیلمساز آمریکایی که به ست‌های فیلم بازیگوشانه و رترو‌اش شناخته می‌شود، معمولاً شامل چیدمان‌های متقارن و جسورانه مبلمان می‌شود مثل مبل‌های توکار هندسی و میزهای سفارشی که درون آینه‌ای بزرگ در این غذاخوری در استکهلم منعکس شدهاند.
Maido، انگلستان، که توسط Child Studio طراحی شده است.
دفتر طراحی محلی Child Studio، اداره پستی در لندن را به یک رستوران سوشی تبدیل کرد که طراحی داخلی‌اش بازتاب سبک مدرنیسم اواخر دهه ۶۰ میلادی است.
المان‌های رترو طراحی داخلی رستوران مایدو شامل پانل‌های چوبی تیره درخت گیلاس، دیواری با بلوک‌های شیشه‌ای (glass-block) و سقف صندوقه‌بندی (coffered ceiling) به رنگ آبی ملایم است که بالای صندلی‌های معروف MR10 میس وندروهه (Mies van der Rohe نام معماری آلمانی-آمریکایی که یکی از پیشگامان معماری مدرنیست یا نوگرایی بود) قرار گرفته است که دور میزهای دایره‌ای کوچکی قرار گرفته‌اند.
کافه Elgin، هند، که توسط استودیو Renesa طراحی شده است.
بلوک‌های گرانیت زمردی که از اودایپور هند تهیه شدهاند، در کافه الگین، رستورانی در پنجاب (Punjab) که برروی زمین کشاورزی ویرانی ساخته شده است، مرکز توجه شده است.
استودیوی معماری و طراحی داخلی Renesa از حس و حال فضای باز پروژه الهام گرفتند، صندلی‌های حصیری و گیاهان مختلفی را هم به فضا اضافه کردند، که طراحی ماکسیمالیستش را گرامی می‌دارد.
ابستینوس (Abstinence)، فرانسه، که توسط لیزه هوگو (Lizée-Hugot) طراحی شده است.
ابستینوس یک غذاخوری در پاریس است که مصالحی استفاده کرده است که معمولاً در میخانه‌های کلاسیک فرانسوی یافت می‌شود، از جمله صندلی‌های لاک‌دار و پانل‌های چوبی که با چراغ‌های دیواری تزئین شدهاند.
این پروژه اولین پروژه استودیوی محلی لیزه هوگو است که دارای جزئیات فولادی لوله‌ای و المان‌های دیگری است که طراحی داخلی دهه ۷۰ میلادی را به یاد می‌آورد، مثل چوب افرای مرغی و چرم‌های زیتونی و خرمایی.
خانه هاروی، ایالات متحده، که توسط استودیو هوم (Home Studios) طراحی شده است.
ساختمانی که برای تداعی “عصر طلایی سفر با قطار” ساخته شده است. ساختمان سابق تحویل بارهای ریلی در ویسکانسین به رستورانی با سبک رترو تبدیل شد که از فرهنگ کلوپ عصرانه دهه ۳۰ و ۴۰ میلادی در این ایالت غرب میانه الهام گرفته است.
استودیو هوم در بروکلین در طراحی داخلی پروژه از ترکیبی از مبلمان چوبی تیره، کاشی‌کاری‌های ارزان با جزئیات اصلی فضا، مثل تیرهای قدیمی و درهای کشویی، استفاده کرده است.
کافه بوداپست، استرالیا، که توسط Biasol طراحی شده است.
کافه بوداپست در ملبورن یکی دیگر از کافه‌هایی است که از فیلم‌های اندرسون تاثبر گرفته است، که سبکی عجیب و غریب دارد و به طراحی رترو اشاره می‌کند.
استودیوی محلی Biasol این فضا را طوری طراحی کرد که قصیده‌ای باشد جهت تمجید فیلم ۲۰۱۴ اندرسون، هتل بزرگ بوداپست، با استفاده ار رنگ صورتی ملایم در فضای داخلی و نقوش معمارانه عجیب که تقارن بازیگوشانه و پالت رنگی نوستالژیک ابن فیلمساز را تداعی می‌کند.
جکی، فنلاند، که توسط استودیو Joanna Laajisto طراحی شده است.
این بار که در هلسینکی واقع شده است، نامش برگرفته از آهنگ Jackie اثر موسیقی‌دان فقید اسکات واکر است، و غذا هم سرو می‌کند طراحی‌اش وقتی شکل گرفت که صاحب بار به جوآنا لااجیستو طراح، موسیقی ایتالیایی سالن‌های استراحت در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی و موسیقی دیسکو کیهانی (اشکال مختلف موسیقی سبک هووی-سینت‌سایزر و یا متاثر از آفریقا و همچنین روش‌های ترکیب دی‌جی‌ها را توصیف می‌کند) فرانسوی دهه ۷۰ میلادی را داد تا از بینشش برای بار ایده بگیرد.
لااجیستو توضیح داد: «رنگ سبز تیره در دیوارها و سقف به همراه مبل‌های دراز چرمی خرمایی شما را به سفر می‌برد، شاید به باری در دهه ۷۰ میلادی میلان بروید. یک چراغ رومیزی پیپیسترلو (Pipistrello در ایتالیایی یه معنی خفاش می‌باشد) که توسط معمار ایتالیایی گائه آولنتی (Gae Aulenti) در سال ۱۹۶۵ طراحی شد، این خیال را تقویت می‌کند.»
پیرانا، انگلستان، که توسط Sella Concept طراحی شده است.
با استفاده از نشانه‌های رترو و نیمکت‌های قرمز به طراحی داخلی رستوران‌های آمریکایی در دهه ۵۰ میلادی در پیرانا، رستورانی واقع در لندن، ادای احترام کردند.
اشکال و رنگ‌های جسورانه در سرتاسر فضا استفاده شدهاند، از جمله کفپوش ترازوی (terrazzo موزاییک مرمرنما) یشمی سفارشی، باری که با تخته‌های چوبی خمیده پوشیده شده است و استفاده زیاد از رنگ قرمز که باعث شده است پالت رنگی پروژه شبیه پالت رنگی رستوران‌های سنتی باشد. لامپ‌های دایره‌ای شکل رستوران با میزهای گرد کافه مطابقت دارند و جزئیات هندسی بازیگوشانه‌ای را به فضا اضافه می‌کنند.
میمی کاکوشی، امارات، که توسط پیراجین لیز (Pirajean Lees) طراحی شده است.
شرکت بریتانیایی پیراجین لیز حس‌وحال عصر جاز دهه ۲۰ میلادی ژاپن را در این رستوران با بافت‌های مختلف در دبی که در اصل یک کلوپ شبانه بوده است، ایجاد کرد.
این استودیو با قرار دادن پرده‌های مهره‌‌ای و میزهای شیشه‌ای که نور را منعکس می‌کند، تم مهمانی را در میمی کاکوشی حفظ کرده‌اند، در حالی که یک پنجره رنگی سفارشی، جلوه‌ی زرق و برقی و رنگارنگ یه فضا می‌افزاید.
کافه بار Caffettiera، کانادا، که توسط استودیو منارد دوکیند (Ménard Dworkind) طراحی شده است.
از آینه‌های مکعب روبیکی به‌سبک دهه ۷۰ میلادی و کف کاشی‌شده‌‌ای که شبیه کفش‌های ونس شطرنجی شده است در کافه‌بار کافه‌تیرا، کافه باری در مرکز شهر مونترال، استفاده شده است.
استودیوی کانادایی منارد دوکیند آینه‌هایی منحنی را بر روی پانل‌های لمینت پلاستیکی با طرح چوب نصب کرده است، در حالی که عکس‌های قاب شده سوپرمدل‌های دهه ۹۰ میلادی بر روی دیوارها قرار گرفته‌اند با این هدف که مشتریان از طریق حس نوستالژی به هم متصل شوند.
برای دیدن منبع مطلب اینجا کلیک کنید.
